نوع كتاب : كتابهاي عمومي
سال و نوبت چاپ : اول/1391
تعداد صفحات : 124
جمال زاده نخستين داستان نويس ايراني است كه با كتاب «يكي بود، يكي نبود» به اوج شهرت رسيد و با كتاب «خلقيات ما ايراني ها» مورد غضب رژيم پهلوي قرار گرفت. آن چه كه در اين بخش از خاطرات مستند آمده است گوشه هايي از خاطرات مرحوم سيدمحمدعلي جمال زاده، نويسنده و داستان سراي مشهور ايراني و مقيم سوئيس بود كه استاد خسروشاهي خاطرات دو ديدار با وي در ژنو، در اوائل سال 1361 و1362 و نيز دو نامه جمال زاده به ايشان است كه به تناسب موضوع جمال زاده و انقلاب اسلامي ايران به عنوان بخش اول و دوم نقل مي شود.
فصل سوم اين كتاب شامل بحث جالب و تاريخي استاد دكتر ابراهيم باستاني پاريزي، محقق و مورخ معاصر است كه در رابطه با ديدار استاد خسروشاهي با جمال زاده آن را به رشته تحرير در آورده اند و قبلاً در روزنامه اطلاعات در سال 1365 درج و چاپ شده است.
فصل چهارم هم گوشه هايي از خاطرات مكتوب جمال زاده درباره پدر، مرحوم سيد جمال الدين، واعظ معروف دوران مشروطيت است كه به درخواست استاد خسروشاهي، نسخه اي از آن را به ايشان داده است.
اين كتاب از بخش هاي زير تشكيل شده است: دو نامه درباره انقلاب اسلامي، گفتگويي درباره انقلاب اسلامي، درباره گفتگو با جمال زاده، چند خاطره درباره سيد جمال الدين واعظ، خاطره اي ديگر درباره سيد جمالالدين واعظ، محمدعلي شاه قاجار و سيد جمال الدين واعظ (اصفهاني). در بخش پاياني هم تصاوير و اسناد، فهارس، اعلام، اماكن و كتب ضميمه شده است و بخش هايي از نامه هاي جمال زاده به استاد خسروشاهي و تصاوير ديدار آمده است.
اين كتاب نيز مانند ديگر آثار استاد خسروشاهي حاوي مطالب بديع و ناگفته است و وجه تازه اي از زندگي و انديشه محمدعلي جمال زاده را به نمايش مي گذارد كه تاكنون كمتر بدان توجه شده است و روزنامه ها و گروه هاي مختلف كمتر به آن مي پردازند و آن هم نگاه جمال زاده است به انقلاب اسلامي.
از جمله اينكه جمال زاده در بخش هايي از اين كتاب نقل شده است: «بارها افراد از طرف سازمان هاي مختلف به سراغم آمدهاند، حرف ها زده اند، از نظام اسلامي بدگويي ها كرده اند، ولي من به آنها گفته ام: اگر اين نظام هيچ خدمتي به مردم ايران جز تغيير رژيم پادشاهي 2500 ساله نكرده باشد، همين يك امر براي پشتيباني از آن كفايت مي كند و شما به جاي قدرداني و كمك براي اصلاح امور به تخريب آن مشغوليد و نمي دانيد كه اين انقلاب چه نعمت بزرگي است براي ملت ايران و در هر صورت اگر نواقصي هم هست، اينها باعث تغيير عقيده نمي شود».(صص15ـ14)
يا در نامه تاريخ 28 مهر 1362، به افشاگري ماهيت ضد فرهنگي نظام شاهنشاهي مي پردازد و آشكار مي سازد كه متوليان آن رژيم، علي رغم همه ادعاهاي فرهنگ دوستي، خود «دزدان رسمي فرهنگ اسلامي ـ ملي ايران زمين» بوده اند…(ص19)
