استاد احمد مبلغی
ما با متون نخستین اسلام و منابع تشریع، پیوندی زمانی و فاصله‌ای تاریخی داریم؛ فاصله‌ای که راه را بر دریافت مستقیم و بی‌واسطه می‌بندد. چاره چیست؟ باید در کنار نصوص به سلوکیات جامعه‌ی آن روزگاران بنگریم؛ چراکه این رفتارها، گاه آینه‌هایی‌اند که پرتو نگاه شریعت در آنها افتاده است.
در میان این سلوکیات، سیره متشرّعه جایگاهی ممتاز دارد. اگر این سیره و اقسام آن را بازپروریم، از لابه‌لای این آینه‌های تاریخی، چه بسا راه‌هایی نو، کلیدواژه‌هایی کارآمد و گره‌گشاهایی برای استنباط بیابیم؛ چه در بسیاری از موارد، سیره‌ها نه‌تنها روایتگر عادات، که ناقل اشارات شریعت‌اند؛ اشاراتی که اگر درست تحلیل شود، می‌تواند پلی میان نصّ و واقعیت اجتماعی در آن دوران گردد.
گرچه بحث از سیره متشرّعه، با شاخ و برگ‌های بسیار و شعبه‌های گوناگون، از مباحث مهم و عمیق علم اصول است و امید آن داریم که در آینده در این میدان، گفتارهای وافی و شرح‌های کافی عرضه شود، امّا این نوشتار، نظر را بر زاویه‌ای خاص معطوف می‌دارد.
بخوانید: http://ijtihadnet.ir/?p=79125
