بسم الله الرحمن الرحیم
۱۵۰۰ سال تابش نور نبوی
✍🏻 آیت پیمان:
در دل تاریخ، در کویر خشک و ظلمت‌زده‌ی جاهلیت، ستاره‌ای طلوع کرد که نه تنها عربستان، که جهان را برای همیشه دگرگون ساخت.
آمدن تو، ای پیامبر رحمت، مانند باران رحمتی بود بر زمین تشنه‌ی عدالت و انسانیت.
تو آمدی تا با کلام «اقْرَأ» و قلم، جهل را به چالش بکشی و جهانی را که در بت‌پرستی ، ظلم و نادانی غرق شده بود، به روشنایی یکتاپرستی و خرد رهنمون شوی. تو آمدی تا برای زن، کرامت بسازی؛ برای یتیم، پناهگاهی باشی؛ و برای بردگان، ندای آزادی سر دهی. پیام تو مرزهای عربستان را درنوردید و از دل کویر، تمدنی شکوفا شد که دانش را از شرق تا غرب جهان بسط داد و چراغ علم و حکمت را در تاریکی‌های قرون وسطا روشن نگاه داشت.
امروز، پس از هزار و پانصد سال، صدای تو هنوز در گوش جهان طنین‌انداز است.
امروز در جهانی که گاه از فرط پیچیدگی‌های خود، سردرگم و تاریک می‌نماید، آموزه‌های تو—مدارا، عدالت، اخلاق و دانایی—چراغی فروزان و راهنمایی جاودان است.
تو به ما آموختی که «هیچ یک از شما مؤمن نیستید، مگر آنکه برای دیگران آنچه را برای خود می‌پسندید، بپسندید.» این کلام، پادزهر دردهای امروز بشریت است: درمان خودخواهی، تبعیض و کینه‌توزی.
ای پیامبر صلح و مهر، یاد تو پس از قرن‌ها، نه تنها کهنه نشده، که تازه‌تر و ضروری‌تر از همیشه می‌نماید. تو نماد امیدی هستی که به ما می‌آموزد حتی در تاریک‌ترین شب‌ها می‌توان به طلوع خورشید ایمان داشت.
سالروز تولدت، پس از هزار و پانصد بهار، بر تو و پیروان تو گوارا و مبارک باد.
تو نوری هستی که هرگز خاموشی نخواهد گرفت و پیامت، تا هستی باقی است، راهنمای جویندگان حقیقت و عدالت خواهد بود.
قم ، بیع الاول ۱۴۴۷
