شفقناقم- دبیرکل مجمع جهانی شیعه شناسی با تاسف بار خواندن مصوبات خنثی و بی اهمیت برای ملت ها در یک کنفرانس پرهزینه دوحه ، از سرسپردگی و انفعال اعضای این کنفرانس انتقاد کرد.
آیت پیمان در گفت وگو با شفقنا نقد جدی بر کنفرانس اضطراری دوحه و مواضع سران کشورهای اسلامی را لازم دانست و انفعال و عدم تبدیل سخنان قاطع به عمل را نشانه حقارت بسیاری از این حاکمان برشمرد.
وی گفت: همان‌گونه که در گزارش ها آمده است، اگرچه برخی رهبران مانند رؤسای جمهور ایران، عراق و امیر قطر با زبان بسیار تند و صریح به مقابله لفظی با اسرائیل پرداختند، اما بیانیه پایانی نشست فاقد هرگونه اقدام عملی، ضرب‌الاجل یا مکانیسم اجرایی بود.
وی گفت: این امر نشان‌دهنده شکاف عمیق بین (سخن پردازی) و (واقعیت) است و جهان اسلام شاهد تکرار سناریوی همیشگی نشست‌های پرهیاهو، سخنرانی‌های آتشین، و در نهایت، یک بیانیهٔ کم‌مایه و بی‌ضمانت اجرایی است و این موضوع به عادی‌سازی جنایت کمک می‌کند.
پیمان افزود: تفرقه و چند دستگی آشکار در مواضع کشورها به سه گروه «صریح»، «میانه» و «محافظه‌کار» به تنهایی گویای تمامی مشکلات است.
دبیر شورای دین پژوهان اظهار کرد: چگونه می‌توان انتظار یک ائتلاف قوی داشت در حالی که لبنان همزمان با محکومیت، آمادگی برای صلح اعلام می‌کند و کشورهای محافظه‌کار خلیج فارس مانند امارات ترجیح می‌دهند یا سکوت کنند یا به حداقل محکومیت‌های لفظی بسنده نمایند. این چنددستگی، نقشه راهی برای رژیم صهیونیستی و حامیانش است تا به بازی «تفرقه بینداز و حکومت کن» ادامه دهند.
وی ادامه داد: فقدان استراتژی واحد و بلندمدت در نشست دوحه و واکنش های احساسی و مقطعی به یک حمله خاص هیچگاه یک استراتژی کلان برای مقابله با تجاوزات سیستماتیک رژیم صهیونیستی نیست و پیشنهادهای مطرح شده مانند «تعلیق عضویت اسرائیل در سازمان ملل» (از سوی پاکستان) یا «تشکیل ائتلاف» (از سوی عراق) در نبود اراده سیاسی قاطع و اجماع, تنها در حد شعار باقی ماندند و استراتژی واقعی که نیازمند قطع روابط اقتصادی، سیاسی و امنیتی با این رژیم است در اراده هیچ یک از کشورهای عربی محافظه‌کار و مرعوب امریکا نیست و حاضر به انجام آن نیستند.
دکتر پیمان سلطه منافع ملی کوتاه‌مدت بر مصالح امت اسلامی را علت این انفعال دانست و گفت : تصمیم‌گیری بسیاری از کشورها نه بر اساس اصول اخلاقی و مسئولیت در قبال امت اسلامی، بلکه بر اساس ملاحظات امنیتی، وابستگی به غرب و ترس از بازخورد آمریکا است.
وی خاطرنشان کرد: این کنفرانس به وضوح نشان داد که برای برخی رهبران، حفظ تخت و کاخ مهم‌تر از دفاع از مسجدالاقصی و مردم غزه است و این موضوع بحران مشروعیت را برای این حکومت‌ها در نزد ملت‌های خود به وجود می‌آورد.
وی پیروزی نمایش و تظاهر بر اقدام عملی را تأسف بار خواند و کل نشست را به یک نمایش رسانه‌ای تشبیه کرد که هدف آن عمدتاً آرام‌کردن خشم عمومی در داخل کشورهای اسلامی بوده است. آنها می‌خواهند به مردم خود بگویند که «ما کاری کردیم» و «اعتراض کردیم»، در حالی که در عمل تغییری ایجاد نمی‌شود.
دبیرکل مجمع جهانی شیعه شناسی تقدیر از «خویشتنداری قطر» در بیانیه پایانی را در حالی که این کشور حق ذاتی دفاع از خود را دارد، نشان از تحقیر جمعی جهان اسلام دانست.
وی در پایان گفت: کنفرانس دوحه یک فرصت سوخته دیگر در جهان اسلام بود. این نشست نه تنها نتوانست وحدت عملی ایجاد کند، بلکه شکاف‌ها و ضعف‌های عمیق سیاسی جهان اسلام را برای همگان عریان ساخت. تا زمانی که منافع شخصی و وابستگی به استکبار جهانی بر مصالح امت اسلامی اولویت دارد، چنین نشست‌هایی تنها به تطهیر رژیم صهیونیستی و عادی‌سازی جنایات آن کمک خواهد کرد.
وی در پایان اظهار امیدواری کرد: ملت‌های مسلمان به زودی میان گفتار و کردار رهبران خود قضاوت خواهند کرد و این قضاوت به نفع کسانی که در آزمون و عمل مردود شده‌اند، نخواهد بود.
